از ترکیب موادی با نقطه اشتعال بالای 40 درجه سانتی گراد مانند حلال های خانواده 400، رافینت با روغن های صنعتی، هیدروکربن سنگین حاصل می شود. این هیدروکربن با نام هایی نظیر گازوئیل یا سوخت دیزل نیز شناخته می شود و در محدوده C14 تا C25 جای دارد. همچنین گروه های عاملی این محصول پارافینیک، نفتنیک و آروماتیک ها می باشند که گرانروی آن ها تقریبا 840kg/m3 می باشد.

ابتدا مواد اولیه هیدروکربن سنگین به عنوان سوخت میان تقطیری از مبدا پالایشگاهی با دمای جوش 150 تا 400 درجه سانتی گراد همچون حلال های غیر آتش زا یا رافینت، ایزوریسایکل HAB و …،  را توسط تانکر حمل می کنند و در مخزن 300 هزار لیتری تخلیه  می نمایند. سپس توسط خطوط روغن مورد نیاز خط تولید به مخازن با نسبت فرمول های محاسبه شده در آزمایشگاه تزریق می گردد. با استفاده از پمپ های مخصوص سیر کوله به طور کامل ترکیب می شود. در پایان توسط خطوط بارگیری کنترل کیفی روی ماده تولید انجام شده و در تانکرهای حمل بارگیری می شود.

تولید هیدروکربن های سنگین بویژه هیدروکربن های پارافینی سنگین مانند روغن ها یا پارافین های با وزن مولکولی زیاد به عنوان یک ماده فرعی محسوب می شود و به دلیل پایین بودن عدد اکتان هیدروکربن های C10 به بالا به عنوان بنزین قابل استفاده نیستند اما به دلیل طویل بودن زنجیره هیدروکربنی، در سنتز دترجنت ها اهمیت زیادی دارند.